dinsdag, oktober 26, 2004

(Re) John Parry: Break your Little Heart

(Lost Boys Studio –2003)

John Parry is een singer-songwriter, gevestigd in het Canadese Toronto en nijgt van geluid nogal sterk naar die andere jonge songwriter Bright Eyes. De geest van Syd Barrett of de vroege David Bowie (zie de Deram Anthology) is steeds aanwezig. Toch weet ik niet goed of ik de CD nu geniaal of botweg onnozel moet noemen. Het samenbrengen van het kinderlijk naïeve met een zeer gekunstelde productie en songopbouw is op zijn minst moedig te noemen. Ik zal hem dan maar het voordeel van de twijfel geven <<< ++ >>>

maandag, oktober 25, 2004

(Re) Pure Dekam: Reqoil Displaced Peaceoff

(Doc Recordings - 2003)

Kunst omdat het moet. Pure zorgt voor de muziek en Dekam voor het beeld op deze DVD. ik ben sowieso al niet zo’n fan van de muziek-DVD. Ik vind het idee om een uur naar muziek te moeten kijken veel te vermoeiend, en zeker als muziek en beeld nog eens zo vervelend blijken te zijn. De muziek is zeer vermoeiende zware industriële ambient, de vloeiende beelden passen perfect bij deze muziek maar maken het geheel daardoor zeker niet dragelijker. <<< - - >>>

(Re) Alphatronic: Duke

(Inzec Records – 2003)

Alphatronic is ongeveer van het zelfde lakeneen broek alsDither (zie vorige post), alhoewel het geluid wel iets meer old-school IDM is. Een aantal tracks zouden meteen op de oude Artificial Inteligence verzamelaars van Warp kunnen. Denk dus aal B12, Autechre ten tijde van Tri Repetae of Speedy J. Complexe stuiterritmes dus, in een lekker bad sferische ambientgeluiden. Niet slecht, maar ook niet meteen relevant. <<< +/- >>>

(Re) Dither: Amek

(M-Tronic - 2004)

De grote stapelwolken trekken langzaam voorbij mijn klein kantoortje op het tiende, het uitzicht over het ’t stad is even mooi als onheilspellend. Het zacht knetterend geluid van Dither versterkt dit melancholisch gevoel enkel. Het is herfst, de dagen beginnen te korten, het gemoed krijgt een deuk. Op zich brengt Dither niets echt opzienbarend. Elementen van glitch, IDM en ambient wisselen elkaar af . Vergelijkingen met Boards of Canada of Autechre ten tijde van Amber zijn zeker te maken, maar het is de verstilde schoonheid, de melancholie die me in dit jaargetijde aanspreekt, en af en toe onzeker maakt. <<< ++ >>>

vrijdag, oktober 22, 2004

(Ne) Gonzo 65

De nieuwe Gonzo is uit! U weet dus wat u te doen staat!

Bij deze Gonzo vind U deze maal twee CD's; Mind The Gap 52 (jawel we worden oud) en een Etoiles Polaires sampler.

In deze Gonzo vind U onder andere interviews met Kante, Colleen, Johannes Heil, Sickboy, Devendra Banhart, The Go Find, Munk, Set P Brundel en natuurlijk een interview met Hans Platzgumer geschreven door ondergetekende en grote broer.

(Re) Boy Robot: Glamorizing Corporate Lifestyle

(City Centre Offices/ Morr – 2003)

Boy Robot gaat nogal eclectisch te werk op ‘Glamorizing Corpotate Lifestyle’ en trekt er alle registers tussen electro, indie-tronics, ambient tot zelfs techno open. Denk een beetje aan Autechre, Styrofoam, Boards of Canada of zelfs Brian Eno. Dit zorgt voor een zeer aangename luisterbare CD. Maar het is allemaal net iets te flauw en subtiel om echt op te vallen. Het is dan ook niet voor niets dat deze CD hier alweer een heel jaar ligt stof te vergaren zonder er ook maar een woord over geschreven te hebben. <<< +/- >>>

(Re) Eyvind Kang: Virginal Co Ordinates

(Ipecac Recordings – 2004)

Klassiek is terug in! Of zo lijkt het toch, in het verlengde van het postrock wereldje duiken er regelmatige nieuwe neoklassieke projecten op zoals bijvoorbeeld Set Fire To Flames, Rachel’s of Sylvain Cheveux maar ook de nieuwe CD van Eyvind Kang zouden we in deze ‘beweging’ kunnen zien. Deze violist/ componist kon je al kennen van zijn samenwerking met o.a. Bill Frisell, Laurie Anderson of Blonde Redhead. Opvallend is ook de bijdrage van Mike Patton, wie we ondertussen toch de Gene Bervoets van de Amerikaanse alternatieve rock-scene mogen noemen. Zijn Low-achtige gezangen begeleiden perfect het 22-koppig orkest. Toch zijn geluid en composities iets te log om te blijven overtuigen. Dan hou ik toch meer van het expressieve geluid van Rachel’s of het heldere minimale geluid van Sylvain Chauvau<<< +/- >>>

woensdag, oktober 20, 2004

(Ne) Undercurrent #3 - 12nov 2004

Vrijdag 12 november is er weer het rete-hippe (we wish!) Undercurrent Festival in het Bierland, of eigenlijk beter gezegd Den Drempel in Antwerpen met waarschijnlijk de ambitieuste, of alleszins toch internationaalste affiche tot nog toe.

Vrijdag 12 november zullen spelen; R.O.T. (acoustic noisy drone bigband); DREKKA (US - fractured lo-fi folk); RIVULETS (US - subtle and melancholic songs - new EP on Acuarela); WIO (warm pop-tunes with a twist - member of The Portables); WIXEL (emotronika - album out on mechanized mind)

Bekijk zeker ook de website van Undercurrent (www.undercurrent.be) want Ken, Thomas en Jap hebben nog meer lekkers in de toekomst te bieden.

(Re) Refree: Nones

(Acuarella Discos - 2003)

Refree brengt een typische Acuarella cd een beetje in de lijn van Migala, maar dan zonder die fantastische basstem. Denk dus aan de betere troubadourkunsten, een beetje Nick Drake, maar dan wel met zeer schoon uitgewerkte arrangementen. Degelijke release maar zeker niet het hoogtepunt uit de Acuarella catalogus. <<< +/- >>>

(Re) Pluramon (feat. Julee Cruise): Dreams Top Rock

(Karaoke Kalk/ Aim distribution – 2003)

De stofzuigerrock blijkt aan een heuse revival bezig te zijn (alhoewel dit plaatje nog uit 2003 stamt - lazy me!). Denk dus aan de betere drones, maar dan toch rijker dan we uit de jaren tachtig gewoon zijn. Af en toe is er plaats voor wat elektronica of zelfs heuse popballads. Opvallend zijn ook de gastbijdrages van Felix Kubin en de stem van Julee Cruise. Ja, ja en dat is die zangeres van de Twin Peaks soundtrack. Knappe plaat! <<< ++ >>>

PS: En plots krijgt deze recensie toch weer enige relevantie aangezien Pluramon samen met Julee Cruise op zes November in Zaal België zal spelen. Zeker een aanrader!

(Re) Escape Pod: Winter



(dead digital – 2004)

Escape Pod, Een naam om te onthouden. Op deze single trakteren ze ons op zeer charmante en beatle-esque pop met hier en daar enkele moooie beach-boys momenten. Lo-fiede genoeg om charmant te blijven maar zeker ook niet te knuddig. <<< ++ >>>

(Re) 2000 Monkeys: 2000 Monkeys


(Sony Music - 2004)

Tom Pintens bewijst nogmaals dat je er met vakmanschap alleen niet komt. 2000 Monkeys exploreert vooral de meer poppy zijde van het Antwerps geluid (lees dEUS, Zita Swoon) maar doet dit iets te braaf waardoor 2000 Monkeys een saaie en overbodige CD is geworden. <<< –- >>>

dinsdag, oktober 19, 2004

(Re) Gunter Adler: Minutemusic

(Mik Musik! - 2003)

Gunter Adler gaat The Minutemen achterna en released op deze critical mass release 45 nummers in evenveel minuten. maar in tegenstelling tot Minutemen met elektronica en niet met conventionele rock. het resultaat is een zenuwachtig elektronisch gefriemel met elementen van glitch maar soms doet het ook wat aan Akufen denken, maar dan niet dansbaar. Zeer sterk, maar enkel voor mensen met staalharde zenuwen. <<< ++ >>>

Mik Musik! heeft trouwens een fantastisch spannende website, maar echt gebruiksviendelijk is hij niet.


L-Entrepot Blog

jaja, geef maar toe, jullie zaten er allemaal op te wachten, L'entrepot is er nu ook als blog! verwacht nu enkel niet te veel persoonlijke ontboezingen van deze kant, maar vooral wat lazy reviewtjes en hopenlijk interessante muzieknieuwtjes...